• Interviews met artiesten

Noémi Györi

We hadden de gelegenheid om Noémi een paar vragen te stellen. Bekijk haar gedachten over het voorbereiden van wedstrijden, het uitvoeren van zelden gespeelde concerti en advies voor aanstaande fluitisten.

1. Hoe ziet een typische oefensessie eruit voor jou? 

In de afgelopen jaren, vooral sinds ik moeder ben geworden, heb ik ernaar gestreefd om de meest productieve manieren om te oefenen te ontwikkelen. Ik besteed het grootste deel van mijn tijd aan basale technische zaken, zoals toonproductie, vibrato en articulatie, waarvan ik vind dat dit belangrijke hulpmiddelen zijn voor expressie. Ik kijk ook naar moeilijke passages uit het repertoire dat ik ga uitvoeren en bereid me voor op concerten door de score te analyseren en fraseringen in detail uit te werken. Door dit proces heb ik me nog meer gerealiseerd hoe ongelofelijk enorm de impactconcentratie en de kwaliteit van de training uiteindelijk de prestaties ten goede komen!

2. Wat is het belangrijkste om te benadrukken, niet alleen in je lesgeven, maar ook in je eigen spel? 

Voor mij is het meest essentiële ding expressiviteit en gevoeligheid in muziek maken. Het is een raadselachtige reis om de bedoelingen van de componist te begrijpen en de meest geschikte en natuurlijke manieren te vinden om ze onder woorden te brengen, terwijl je deze combineert met mijn eigen persoonlijkheid, ze levend maakt en een breed scala aan kleuren en emoties gebruikt. Ik geloof dat dit is hoe we in staat zijn om een ​​individuele en echt zinvolle muzikale ervaring te creëren.  

3. Vertel ons over je huidige projecten, met name je fluit- en gitaarduo. Hoe is dit tot stand gekomen? Wat zijn je doelen? 

In de afgelopen vijftien jaar heb ik nauw samengewerkt met Katalin Koltai, een van de meest vooraanstaande Hongaarse gitaristen. Door onze samenwerking heb ik een enorme hoeveelheid originele composities en transcripties voor de formatie gespeeld en een grondig overzicht van het fluit- en gitaarrepertoire gekregen. Katalin en ik streven altijd naar het creëren van originele projecten, concertprogramma's en opnames die verschillen van het reguliere fluit-gitaarlandschap.

In 2011 ontdekten we bijvoorbeeld via ons werk met musicoloog-gitarist Massimo Agostinelli een groot origineel oeuvre van Antonio Nava (1775-1826, Italiaanse componist) dat niet was gepubliceerd of opgenomen. Het grondige onderzoek rond deze ontdekking stelde ons in staat uitgebreide kennis te verwerven van de fluit-gitaarmuziek van dit specifieke tijdperk en inspireerde ons om meer repertoire-mogelijkheden uit die tijd te ontdekken. Daarom hebben we in de afgelopen jaren onze aandacht vooral gericht op de Weense klassieke klavierwerken, als een uitgebreide en waardevolle bron van mogelijke transcripties voor ons duo.

De Klassiek fluit- en gitaarproject waar ik momenteel aan werk als onderdeel van mijn doctoraat in de uitvoering aan de Royal Academy of Music in Londen, werd geboren uit de wens om het hierboven beschreven creatieve werk grondig te ontdekken en een reis te beginnen die erop gericht is om de hele context van evolutie en 'raison d'etre' van het fluit- en gitaarduo. Ik geloof dat we door dit artistieke proces stappen zullen zetten naar het bereiken van de verdiende waardering en plaats van fluitgitaarduo's in het reguliere decor voor kamermuziek.

4. Je nieuwste CD staat gepland voor later dit najaar onder het label Hungaroton. Wat kunnen we verwachten te horen op deze opname? (En hoe bereid je je voor op een opnamesessie in vergelijking met een live optreden?)

Gloeiende sonoriteit is een eerbetoon aan de ziel van de romantische muziek, een ontdekkingsreis door drie Sonates van Franz Schubert, Carl Reinecke en César Franck. Het idee om deze werken op te nemen is al vele jaren bij ons; tijdens het uitvoeren ervan in live concerten, raakten we er diep van overtuigd dat deze composities met hun specifieke stijlen en onderscheidende stemmen een ongewoon breed scala aan gevoeligheid en passie omarmen, kwaliteiten die zo belangrijk zijn voor dit tijdperk. De dagen die we hebben doorgebracht in de studio's van de Hongaarse radio- en Hungaroton-platen zijn onverwachts verplaatst voor ons allemaal; het was een ongelooflijke ervaring om urenlang in elk stuk te kunnen duiken zonder een moment te pauzeren. Ik ben erg enthousiast en kijk uit naar het release- en het lanceringsconcert op de 8^th van november en hoop dat je door naar de CD te luisteren ook deel zult uitmaken van deze zeer speciale sfeer!

5. Welke lessen geef je les aan het Royal Northern College of Music? Hoeveel studenten heb je?

In de Junior School leid ik mijn fluitstudio en heb ook een levendige kamermuziekles, inclusief blaaskwintetten en een fluit- en gitaarduo. Het aantal studenten in mijn klas varieert elk jaar; Ik heb nu twee fluitisten, twee kwintetten en een fluit-gitaar duo. In de senior school werk ik op individuele basis met de studenten, meestal om ze te helpen met de voorbereiding voor hun eindexamens of voor wedstrijden en audities. Lesgeven is een echte passie van mij en ik vind het erg leuk om met zoveel jonge getalenteerde muzikanten te werken! Ik heb het gevoel dat ik nu een geweldige balans heb gevonden in het verdelen van mijn tijd tussen optreden, het volgen van mijn doctoraat aan het RAM en lesgeven aan de RNCM.

6. Heb je interesses en / of hobby's buiten de muziek?

Ik hou erg van lezen, graag koken en experimenteren met nieuwe gerechten. Ik verlang ook echt naar nieuwe dingen en hoop weer tijd te vinden om deel te nemen aan een dansles!

7. Hoe ziet een typische dag er voor jou uit?

Elke dag is compleet anders - er is geen echte dagelijkse routine in mijn leven. Ik zou zeggen dat zelfvertrouwen en flexibiliteit de sleutelwoorden zijn om een ​​gelukkig en gezond leven te leiden als je zo veel reist en speelt.

Aan de andere kant zijn er strategieën die ik probeer te volgen: ik hou ervan heel geconcentreerd te werken, meer tijd te besteden aan een bepaalde taak, dus ik heb de neiging om mijn tijd tussen verschillende taken heel duidelijk te verdelen. Er zijn altijd intensieve oefenperiodes wanneer ik een paar dagen of een week thuis ben en het repertoire klaarmaak voor de volgende uitvoeringen. Op deze dagen concentreer ik me graag alleen op de muziek en heb echt niets anders op mijn schema staan, dus ik voel absoluut geen haast in mijn werk. Dan zijn er veel van die dagen, wanneer ik optrad, of reis - ik moet me bij deze gelegenheden volledig fit en ontspannen voelen, voorbereid zijn op een plotselinge gebeurtenis (zoals waarschijnlijk alle andere drukke muzikanten, ik heb veel absoluut niet- realistische verhalen over onverwachte obstakels en situaties op weg naar een uitvoering of repetitie). Zelfs als ik les geef, geef ik er de voorkeur aan om 6-7 consequent lessen te geven, omdat het me helpt om nog dieper in de concentratie te komen van elke persoonlijkheid.

Dit soort tijdmanagement en het kanaliseren van aandacht is ook een belangrijk onderdeel in mijn privéleven - het is een must, samenwonen met zo'n drukke en uitstekende dirigent en fluitist, als mijn echtgenoot, Gergely Madaras.

8. Als je het moment in je leven zou kunnen herkennen toen je wist dat je een professionele muzikant wilde worden, wat zou dat moment dan zijn?

Ik was ongeveer 8 jaar oud, toen ik mijn langverwachte eerste fluit les had, na drie jaar op de recorder te hebben gespeeld. Hoewel veel dingen mijn aandacht als een kind hebben getrokken en er waren (en zijn nog steeds) een aantal niet-muzikale bronnen die een enorme hoeveelheid vreugde in mijn leven brachten, viel me meteen iets op toen ik met de fluit begon te spelen. Ik begon meteen te dromen over uitvoeringen, grote concertzalen en publiek. In hetzelfde jaar gaf ik op school al een paper in en beschreef mijn toekomstplan als een professionele fluitist.

De handeling van het spelen van de fluit was onverwacht intens, intiem, maar tegelijkertijd sterk en levensveranderend voor mij vanaf het allereerste moment. Dit houdt me tot vandaag betoverd; Ik heb nog steeds het gevoel dat het spelen van de fluit me de puurste en meest menselijke communicatie kan geven die ik ooit heb meegemaakt.

9. Wat is de meest waardevolle les die de fluit je heeft geleerd?

Een instrument bespelen is in veel opzichten alsof je een spiegel voor jezelf houdt. Een muzikant zijn is een beroep waar je elke dag mee te maken hebt en je elke dag het hoofd moet bieden en je jezelf eerlijk moet houden over dingen die gecorrigeerd moeten worden. Het is als een levenslange zoektocht naar perfectie, waar je leeft voor die zeldzame, maar magische momenten waarop dingen echt samenkomen. Dit soort leven vereist eindeloze volharding, moed, spirit, optimisme en charisma die iemand heel sterk maken. Deze houding en kracht heeft me geholpen door elk moeilijk moment en elke periode in mijn leven - laat het muzikaal of niet-muzikaal zijn.

10. De laatste tijd heb je zelden gespeelde concerten opgetreden naast de bekende op je concertschema, zoals de Hongaarse componist, Endre Szervanszky's Concerto en het Tsjechische Erwin Schulhoff's Double Concerto. Hoe zoek je dit repertoire op en wat is de reactie op je programmering?

Ik voel me enorm gelukkig dat ik de kans heb om zoveel concerti uit te voeren. Ik ben erg enthousiast over het maken van mijn eigen lijst van degenen die ik met orkesten heb gespeeld en er ontbreken er maar een paar van de belangrijkste repertoire-stukken. Maar ik hou ook van zoeken naar unieke ideeën en dingen die nieuw en verrassend zijn voor zowel het publiek als voor medemuzikanten in het orkest. Ik merk dat zowel het publiek als de artiesten vaak nieuwe muziek onderschatten of minder bekende stukken, dus het is een grote verantwoordelijkheid om iets te kiezen dat niet echt mainstream is. Aan de andere kant hou ik ervan om tijd te spenderen en op zulke stukken te letten, het is een geweldig proces om deze componisten te leren kennen en onderdeel te worden van hun muzikale denken en manieren van expressie. Tijdens het repetitieproces en concerten ervaren de artiesten altijd iets nieuws en spannends, wat kan resulteren in een zeer intense en levendige interpretatie die het publiek meestal verbaast en verbaast. Dus de antwoorden zijn meestal zelfs positiever dan ik verwacht - wat ook mijn manier op deze weg opnieuw bevestigt.

11. Wat is je ervaring als docent dwarsfluit als de nieuwe Associate Tutor aan het Royal Northern College of Music?

Ik geef les bij de RNCM sinds 2011, omdat ik mijn eigen klas jonge talenten had in het Junior-gedeelte van het college. Ik werkte ook regelmatig met de senior (undergraduate en postdoctorale) studenten sinds het begin van 2012 in masterclass-situaties, maar het afgelopen jaar was mijn eerste keer dat ik ook één-op-één lessen bij hen volgde. Deze ervaring was gedurende het academiejaar iets dat absoluut opwindend en motiverend was: het Royal Northern College of Music is een instituut dat jonge professionele fluitisten van over de hele wereld verzamelt en biedt echt uiteenlopende en veelzijdige mogelijkheden voor hen. Dit betekent dat ik met studenten met een zeer verschillende culturele en stilistische achtergrond heb gewerkt en hen hielp me voor te bereiden op de meest uiteenlopende taken - laat het hedendaagse solomuziekwedstrijden zijn, orkest auditie, het uitvoeren van recitals of het spelen van kamermuziek. Maar bovenal kreeg ik de kans om te werken aan de grondbeginselen van fluitbetalen: toonproductie, ademcontrole, articulatie, stijl en techniek.

Er is zeker iets heel speciaals aan twee jonge professionals die samenwerken: elke les heeft een bilaterale dynamiek. Aan de ene kant voelde het alsof ik evenveel kennis vergaarde van elke student. Aan de andere kant, op de een of andere manier laten die zeer weinige jaren dat ik ouder ben dan ze mij toe om veel praktische vaardigheden, ideeën, strategieën van oefenen, manieren van voorbereiding en muzikale benadering te laten zien die ik onlangs heb ontdekt, dus het is in zekere zin extreem nuttig en relevant voor hen.

12. Terwijl u een jaar in de Verenigde Staten woonde, studeerde u bij Frances Blaisdell. Wat zijn je meest memorabele momenten en wat heeft je tot dat punt geleid?

Ik zat toen nog op de middelbare school, maar na bijna tien jaar muzikale opleiding was ik al vastbesloten om professionele fluitist te worden. Ik besloot mijn studie voort te zetten bij onze terugkeer naar Hongarije op de allerbeste school voor mijn leeftijd, het Bela Bartok Conservatorium in Boedapest. Om deze droom echter waar te maken, moest ik slagen voor een uiterst competitief toelatingsexamen, dat een zeer goede voorbereiding vergde. Door vele aanbevelingen van muzikanten merkte ik op een avond dat ik plotseling met Frances Blaisdell aan de telefoon was. Al snel ging ik elke week naar haar klas, nadat ze naar me had geluisterd en had ingestemd met ons werk. Hoewel ik in die tijd heel jong was, beschouw ik Frances als een van mijn meest invloedrijke leraren: ze nam mijn werk en al mijn dromen heel serieus, heeft me altijd aangemoedigd om ze te gaan vervullen, maar heeft me ook laten zien hoe het bereiken van langetermijndoelen altijd zal zijn vereisen veel verbeeldingskracht gecombineerd met zeer gedisciplineerd, hard werken. Haar hele carrière en leven is een eerbetoon aan deze waarden: ze was niet alleen een zeer succesvolle muzikant, maar bereikte dingen die absoluut onmogelijk waren; niemand had ooit een vrouw verwacht bij Juilliard of onder de muzikanten van de New York Philharmonic in die tijd. Na terugkeer in Hongarije heb ik een zeer levendige correspondentie met Frances onderhouden. Ze bleef me veel belangrijke suggesties geven over mijn professionele beslissingen en volgde mijn pad met voortdurende steun. Ik heb er altijd van gedroomd om haar weer te bezoeken en voor haar te spelen, maar daar was helaas geen kans voor voordat ze was overleden.

13. Momenteel ben je plaatsvervangend fluitist in de Weense Staatsoper met het Wiener Philharmoniker. Tot het jaar 1997 liet het orkest geen vrouwen toe. Hoe is het orkest sindsdien veranderd en wat voor ervaring heb je gehad met het spelen met hen?

Het Vienna Philharmonic Orchestra is duidelijk een van 's werelds beste orkesten, maar in veel opzichten ook een van de meest conservatieve. Hoewel vrouwen in 1997 als lid mochten toetreden, zijn er nog steeds minder vrouwelijke spelers in vergelijking met andere vooraanstaande orkesten. Zo bestaat de officiële blazers- en blazerssectie nog alleen uit mannen. Het inhuren van mevrouw Albena Danailova in 2008 als een van de concertmeesters toont echter aan dat het Wiener Philharmoniker steeds meer openstaat voor vrouwelijke spelers in leidende posities. Naast het deelnemen aan de repertoirevoorstellingen (zoals Tosca, La Sonnambula, Romeo en Julia of Die Fledermaus) nam ik ook deel aan de première van Aribert Reimanns nieuwe opera Medea. Dit was een zeer belangrijke gebeurtenis in de Oostenrijkse culturele scene, aangezien de laatste première van een hedendaagse opera in de Staatsoper vóór Medea in 2002 was. De première en de volgende vijf uitvoeringen waren allemaal een groot succes: het huis en het orkest bewezen dit uit te voeren. modern stuk van de hoogste kwaliteit, hoewel er maar weinig nieuwe werken op het repertoire staan. 

Spelen in het Weense Philharmonisch Orkest is echt een unieke ervaring. Het warme geluid en het uiterst precieze spel dat overeenkomt met dergelijke muzikaliteit is echt zeldzaam. Het orkest heeft geen eigen dirigent; ze zijn gewend om bijna elke avond met verschillende dirigenten te spelen, dus ik denk dat alle leden een nog grotere verantwoordelijkheid hebben voor het hoge niveau van elke uitvoering. Voor mijn eerste opera - zoals gewoonlijk, zonder enige repetities - hoewel ik buitengewoon goed voorbereid was, was ik nog steeds een beetje nerveus of ik elke tempoversnelling of personage onmiddellijk zal begrijpen. Na de eerste paar bars voelde ik dat ik al jaren in Staatsoper had gespeeld: alles was zo duidelijk, zo natuurlijk dat er geen twijfel meer overbleef om samen met deze zeer ervaren uitstekende muzikanten muziek te maken. 

14. Onlangs heb je masterclasses gegeven in Taiwan, Duitsland, Zwitserland en Georgië. Welke onderwerpen behandelt u het meest in uw lessen?

Als een jonge professional herinner ik me nog steeds duidelijk de technische of muzikale problemen waarmee we geconfronteerd worden in verschillende fasen van onze ontwikkeling. Dit helpt me om heel snel in te spelen op de behoefte van elke student. Door mijn brede internationale studies heb ik heel wat buitengewoon effectieve oefeningen verzonnen voor toonontwikkeling, vibrato, intonatie en flexibiliteit van de embouchure. De dagelijkse praktijk hiervan is, volgens ons huidige niveau, de belangrijkste basis voor vooruitgang te allen tijde. Dus naast de stukken die door de studenten zijn gebracht, heb ik de neiging om aan deze oefeningen te werken.   

15. Hoe bereid je je als winnaar van veel competities voor op een belangrijke prestatie? Hoe overwin je zenuwen?

Voor echt uitstekende prestaties hebben we vaak een beetje positieve nervositeit nodig, wat de spanning in onze prestaties verhoogt. Om deze reden is het mijn doel om niet te verliezen dat ik nerveus ben, maar om toch de controle te behouden tijdens het optreden. Dit is iets dat op vele manieren kan worden getraind, en zou ook deel moeten uitmaken van de voorbereiding op een belangrijk evenement (laat het een wedstrijd, auditie of concert zijn). Allereerst moeten we onze zwakheden in stresssituaties ontdekken, zodat we weten waaraan moet worden gewerkt. Bijna allemaal hebben we last van kortademigheid, zweten of hebben we gewoon onverwachte fouten gemaakt tijdens het spelen vanuit het geheugen of zelfs vanuit noten. Ik geloof dat alles wat we in onze dagelijkse praktijk ervaren vertrouwd en controleerbaar wordt; het lijkt niet meer onbekend of onverwacht. Ik doe 1-2 minuten aan sport om de hartslag te verhogen en speel dan een langzame en lange zin, nog steeds met mooi geluid en zeer goed bewaakte luchtstroom, oefen veel (zelfs vingerzettingen van runs, etc.) uit het hoofd zonder fluit zodat ik het kan volg bewust elke toon, of ik neem een ​​stuk op dvd of minidisc op om een ​​wedstrijd- of concertsituatie na te bootsen. Ik weet dan veel beter welke onderdelen nog wat werk nodig hebben. Voor echt belangrijke evenementen maak ik ook miniconcerten voor mijn familie, vrienden en collega's. Ik denk dat het na de genoemde training & voorbereiding op de grote dag niet meer zo moeilijk is om je te laten gaan en je alleen te concentreren op muziek en communicatie met het publiek of de jury.

16. Hoe ben je gekomen om Miyazawa te kiezen als je favoriete fluit?

Ik kocht mijn eerste Miyazawa PA-202 fluit toen ik 16 jaar oud was, precies in het begin van mijn studie aan het Bela Bartok Conservatorium. Sindsdien zijn er meer dan tien jaar verstreken. Als professional speel ik nu een Boston Classic 14k gouden Miyazawa-fluit met het fantastische Brögger-systeem. Sommige dingen veranderden echter niet: gedurende deze tien jaar, elke keer dat ik mijn instrument in mijn hand hield, kon ik alleen maar denken en me concentreren op muziek, omdat ik elke klankkleur kon produceren die ik me had voorgesteld en volledig kon vertrouwen op het uitstekende precieze mechanisme dat werd geboden door alle Miyazawa-fluiten. Ik woon ook in een 'Miyazawa-familie', aangezien mijn man, Gergely Madaras, een professionele fluitiste en dirigent, ook al meer dan zeven jaar een Miyazawa bespeelt.

17. Als je een advies had voor een aanstaande fluitist, wat zou je hem dan vertellen?

Met enorme online muziekbibliotheken, professionele live-uitzendingen vanuit 's werelds grootste concertzalen en YouTube hebben we nu de mogelijkheid om een ​​enorme hoeveelheid informatie te verzamelen over muziekstijlen, verschillende interpretaties, technieken of zelfs nieuw repertoire zonder ons huis te verlaten. Ik denk dat dit een ongelooflijk voordeel is voor de opkomende generatie: door zoveel mogelijk repertoire uit alle muziekgenres en instrumenten te beluisteren, leer je de fijnste verschillen in de taal van elke muziekstijl leren en waarderen. Daarnaast kan het live horen van 's werelds beste artiesten je nieuwe en geweldige ideeën geven om te oefenen en inspiratie opdoen om je spel te perfectioneren tot het hoogst mogelijke niveau.